Villisvín

Fred og Samúel að skoða göltinn

Það var rétt farið að birta. Við Sammi stóðum fyrir utan heimkeyrsluna og biðum eftir Fred, sem ætlaði sækja okkur klukkan sjö. Ferðinni var heitið upp með á sem heitir Kowhai og er hér í nágreninu. Fred hafði séð ummerki eftir villisvín þar nokkrum dögum áður og taldi að þar væru nokkur svín merkt okkur. Með í för var hundurinn Jarred og tveir vinir hans, en þeir eru allir þjálfaðir í að finna villisvín Við fórum árfarveginn á bílnum eins langt og við komumst. Síðan löbbuðum við tvo til þrjá kílómetra upp með ánni sem hlykkjaðist niður nokkuð breiðan farveg. Við þurftum nú samt að vaða hana nokkrum sinnum þar sem hún rennur alveg með klettum annað veifið. Við klöngruðumst upp úr ánni til hægri upp fjallsöxl. það var talsvert bratt og þykkur trjágróður gerði ferðina upp erfiða. Við fórum fljótlega að sjá ummerki eftir svín, skít og brautir í gegnum skógin. Þegar við vorum komnir í á að giska 300 metra hæð vöru hundarnir farnir að sniffa, hlaupa fram og til baka upp og niður hlíðina í gegnum skóginn sem var heldur farin að vera gisna eftir því sem ofar dró. Við biðum átekta í nokkrar mínútur. Skyndilega fóru hundarnir að gjamma inn í dalverpi sem var á vinstri hönd á leiðinni upp. Það var alveg öruggt að þeir voru komnir með viðskiptavin og voru að láta vita. Síðan þögnuðu þeir aftur, og í því sáum við svart villisvín smella sér í gegnum lítið rjóður rétt fyrir neðan okkur og hundarnir einsog andskotinn á eftir. Við létum okkur vaða á eftir þessari hersingu og komum fljótlega að þar sem svínið stóð með gjammandi hund á hvora hlið og var sennilega að hugsa hvað vær best að gera í stöðunni. vel miðað skot á milli augnanna batt snöggan endi á hugsanir þessa svíns sem var sjötíu kílóa göltur. hann hefði átt að hugsa minna en hlaupa meira. Ég brá þegar leatherman hnífnum og sagaði úr honum neðri kjálkann sem hafði að geima sæmilegar vígtennur. Við skildum göltinn eftir enda er ekki gott kjöt af svona stórum göltum, hálfgert hrútabragð af þeim. Þetta er bara vargeyðing einsog minkaveiðar. Það var meira af svínum þarna á svæðinu en þau létu sig hverfa, við náðum þó einu litlu til viðbótar.
Við fórum niður á öðrum stað þar var skógurinn miklu þykkari og við þurftum að skríða þar sem mest var af vafningsjurtum og öðru álíka.
Mér varð hugsað til þess þegar afi vildi brenna skóginn í Hafnardal til þess að sjá rjúpurnar betur. Hér er bannað að kveikja elda þessa dagana vegna þurrka og er allur gróður eldfimur, þannig að hann hefði séð sér leik á borði að grisja aðeins.
Ég læt hér fylgja myndir úr ferðinni til gamans.
Biðjum kærlega að heilsa öllum.
ps. Sævar, er Raggi að hugsa um tvo riffla, 30.cal. og 222. cal.? hvað mega þeir kosta? og mega þeir vera lee enfield 303. british einsog þinn?
láttu mig vita.


Samúel Sigri hrósandi með villigölt og Lee Enfield riffilinn


Horft niður Kowhai ánna

Afmæliskveðjur

Jæja, þá erum við að verða hálfnuð með veru okkar hér á suður hveli að þessu sinni. Var að virða fyrir mér stjörnuhimininn í gærkvöldi, hann er auðvitað talsvert frábrugðinn norðurhimninum. Maður sér þó samt nokkrar kunnuglegar stjörnur hér eins og t.d. Orion stjörnumerkið, hann er reyndar á hvolfi kall greyið. Magellan skýin voru skær og suðurkrossinn á sínum stað. Merkilegt hvað það er alltaf gaman að skoða stjörnurnar.
Það er ennþá hlýtt í veðri þó að það sé snemma hausts. Mjög þægilegur hiti, tuttugu-þrjátíu stig sem er alveg mátulegt fyrir sandala og ermalausan bol.
Sævar, ég get athugað með byssu fyrir Ragga. Það er búð hér sem sendir byssur úr landi, ég spyr þá hvort þetta sé mikið mál. Láttu mig vita hvað hann er að hugsa

Bara stutt að þessu sinni, rétt til þess að skila heilsunni í bæinn.
Biðjum að heilsa öllum, sérstaklega Sólberg og Sólveigu Ástu, en þau eiga bæði afmæli, til hamingju með afmælið

Fréttir frá kaikoura

Hjá okkur er allt gott, veðrið er frábært þessa dagana.
Frábærar myndir af veiðiferðinni hjá ykkur á Sifinni. Þeim líst vel á þessar veiðiaðferðir hér köllunum. Gæti best trúað að Ragga og Eyþóri hafi þótt gaman að komast í svona. Náðir þú að setja nýtt sink á drifið?
Ég fór í göngutúr í morgun en sá ekki neitt sem vert var að eiða skoti á.
Samúel er í góðum málum með loftriffilinn sem hann keypti sér, búinn að eiða held ég þrjúþúsund skotum, þess á milli er hann að sulla í lauginni hér í garðinum. Það er sægur af frændum og frænkum sem hann getur leikið sér við hérna, þannig að honum leiðist ekki.
Trish var í heimsókn hjá systir sinni sem býr í Christchurch, í nokkra daga og kom heim í gær.
Sjálfur ligg ég að mestu, í leti, fyrir utan að fara í göngutúra hér í fjöllunum í kring annað veifið.
Keypti mér gamlan lee enfield riffil um daginn til að nota meðan ég er hér syðra. Hann er 1944 módelið, topp eintak.
Eru ennþá umhleypingar í veðrinu heima eða er farið að vora svo einhverju nemi?
Ég vona að umsjónarmaður fasteigna (Sólberg) hafi ekki þurft að fara mikið uppá þak hjá okkur að sópa snjó.
Hér kvarta bændur mikið yfir þurrkum sem eru búnir að standa síðan í nóvember, sérstaklega á norðureyju.
Páskaumferðin er byrjuð á vegunum hérna allir komnir af stað með hjólhýsin, bátana og húsbílana, engir tjaldvagnar en alveg haugur af bátum. Þannig er það hér, menn ferðast landshorna á milli með sjö-átta metra báta aftan í bílnum til þess að nota í fríinu.
Í gær vorum við skógarhöggi hér út í garði. Þar var fimmtán metra hátt tré sem var farið að skyggja á sólina. Eftir að hafa fækkað greinum á réttum stöðum var það sagað niður og lenti á réttum stað í garðinum, en ekki á húsunum í kring sem hefði verið lakara. Síðan var það hakkað niður í eldvið. Það var það mikill eldviður úr því að ég hugsa að afi hefði náð að hálffylla fjósið heima.

Biðjum að heilsa ollum heima, sérstaklega, Einari, Inda, Emilíu og Gumma.

Suður um höfin

Hjá okkur hérna fyrir sunnan er allt prýðilegt að frétta.
Við skruppum í dag til Blenheim sem er bær hér rétt fyrir norðan, einn og hálfur tími að keyra þangað. Ég náði að halda mér vinstra megin á veginum alla leiðina sem var talsverður léttir. Blenheim er í aðal vínræktarhéraðinu hér í landi og er vínviður bókstaflega um allt. Það er reyndar talsverð vínræktun hér í Kaikoura líka.
Hér er vín og bjór seldur í matvöruverslunum. Ég stikaði að gamni mínu vínrekkan í kjörbúðinni hérna og var hann sextán skref að lengd og tveggja metra hár. Bjórhillan er álíka löng. Samkvæmt íslensku kenningunni ætti annar hver maður sem kemur inní búð sem er með þvílíkt úrval af þessari háskalegu vöru að koma þaðan út kjafthýr með skorpulifur, rífandi kjaft.
En......eftir þó nokkrar mannfræðirannsóknir hér á svæðinu hef ég ekki séð vín á nokkrum manni nema á þeim stöðum þar sem hreinlega er ætlast til að menn braggði vín.. En nóg um það.
Ég fór og kafaði eftir nokkrum sæeyrum í matinn. Þau eru hökkuð og blandað saman við þau beikoni, lauk og fleira sem manni dettur í hug, alveg prýðilegur matur. Þá er nú risahumarinn ekki síðri, en hann er hér alveg upp í landsteinum. Bara erfiðara að ná honum en sæeyrunum. Sjórinn er búinn að vera skýdugur síðan við komum þannig að maður hefur ekki náð að kafa mikið eftir þessum stórfína mat.
Gaman að heyra að þið komust á sjó og náðuð skörfum í matinn, tala nú ekki um stóru sporðablakarana.
Ég læt hér fylgja mynd af náunga sem ég kynntist í gær og býr hér rétt hjá. Hann heitir Milo og er svín af kune kune kyni sem talið er að hafi komið hingað með Maoríum. Ef maður kallar nafnið hans sest hann á rassgatið og heimtar mat.
Biðjum kærlega að heilsa öllum.

Á fjöllum

Hér er enginn norðan garður
Við Samúel vöknuðum snemma í morgun , kl. Hálf sex. Og fórum á veiðar.
Við fórum á hjóli með tveimur bræðrum hennar Trish. Það var enn rökkur þegar við héldum upp frá aðalveginum. Við stoppuðum reglulega og skoðuðum nágrenið með kíkjum en sáum ekkert lengi vel. Eftir um klukkutíma stoppuðum við á fjallsöxl og skoðuðum nágrenið. Það var orðið albjart og sólin var farin að verma umhverfið. Þá heyrðum við og fundum lykt af geitum, en það er mjög sterk lykt af geithöfrum. Við gengum niður gamlan slóða í áttina þangað sem við höfðum heyrt í þeim og komum fljótlega auga á stóran geithafur sem stóð á milli trjáa í ágætis færi. Við spurðum Samúel hvort hann langaði að leyfa honum að heyra smell, hann tók allvel í það og fékk þegar 270 cal riffil í hendurnar. Skömmu síðar lá hafurinn dauður fyrir framan okkur.
Við héldum áfram sáum nokkur villisvín og drápum eitt.
Ég náði líka einni Gemsu í fyrradag. Það er merkilegt kvikindi og frekar erfitt að nálgast þær, en allavega náði ég að læðast að þessari. Það er ótrúlegt að sjá þær í klettum. Þær gætu hlaupið upp og niður Urðarklettana heima hvar sem væri í nokkrum stökkum.
Hér er verið að undirbúa fimmtugsafmæli, Mike bróðir hennar Trish er fimmtugur um þessar mundir. Það er búið að vera nóg að gera hjá Trish að heilsa öllum og fá fréttir, enda er hún eins og blóm í eggi hérna hjá mömmu sinni.
Biðjum öll kærlega að heilsa.

Nú nú

Nú nú.
Við erum að jafna okkur á þessum margumtalaða jet lag.
Það tekur nú venjulega lengri tíma að venja sig á að keyra vinstra megin á veginum, en það kemur allt er ég nú hálfvegis að vona.
Fórum í snöggan veiðitúr í morgun. Fengum eina villigeit, sáum tvö villisvín, en þau voru svo lítil að við nenntum ekki að eyða á þau skotum, verða komin í fína stærð eftir eitt til tvö ár. Ég var eins og poki fullur af skít á brekkuna, enda ekki hreift mig í allan vetur. Ekki það að veiðifélagarnir hafi verið neitt sprækari. Þeir kenndu sígarettunum um, allir verða að hafa einhverja afsökun. Gaman er að þvælast um fjöllin hérna, mér er skemmt. Í dag fórum við á stað sem ég hef ekki komið á í 22. ár þá var vegurinn þarna upp nýlegur, núna er hann varla fær fjórhjóli vegna allskyns grænmetis og trjágróðurs. Maður er allur rispaður vegna greina og köngla sem hanga út yfir veginn, en þannig eru nú flestir smalavegir hér, maður fer þá ekki á bíl sem manni þykir vænt um lakkið á. Við Samúel erum að spá í að kíkja aftur þarna upp á föstudaginn.
Vona að veturinn sé ekki alltof harður þarna hinumegin.
Biðjum að helsa öllum
Ps. er ekki búinn að ákveða hvaða stuttbuxum ég verð í á morgun.

Komin suðurum

Sæl öll.
Þá erum við kominn suðurum.
Við lögðum af stað í kl. Hálf sjö á fimmtudaginn og vorum komin til london kl. Tólf á hádegi. Við skruppum aðeins og fengum okkur að borða stutt frá Heathrow flugvelli og teygðum úr okkur. Tékkuðum okkur inn í flug og vorum komin í loftið kl. Tíu um kvöldið flugum síðan austur yfir Belgíu, Holland, Þýskaland, Pólland, Hvíta-Rússland, Úkraínu, Turkmenistan, Iran, Afganistan, Pakistan, Indland, Malasíu og lentum í Singapore tólf tímum seinna, stoppuðum þar í einn og hálfan tíma. Þaðan var flogið niður Indónesíu og Ástralíu og lentum við svo loks í Chrischurch á Nýja Sjálandi níu tímum síðar. Þaðan er svo tveggja tíma keyrsla til Kaikoura. Þangað vorum við komin kl. þrjú aðfaranótt Laugardags, Íslenskum tíma. Maður nær nú aldrei að sofa neitt af viti í þessum löngu flugferðum, þannig að það var farinn af okkur mesti glamúrinn þegar hér var komið sögu. Ég þoldi þetta betur þegar ég var yngri. Samúel er í fínu formi hérna, búinn að vera í lauginni með frændum sínum og frænkum í allan dag
En þá að veðurfréttum.
Það var blautt á þegar við komum í gær en í dag er 30° hiti og sól, en það er allt í lagi þar sem ég er íslendingur og þeir þola svo vel hita.
Látum fljótlega heyra í okkur aftur.
Biggi, Trish og Samuel